Part veertien

Sneeuweidjie. Ewert stem in om haar te neem na die stal met die ingang na feetjieland. Vandag is die vierde dag van haar vakansie en sy wil bitter graag in haar fantasie karakters se we ̂reld wees. Na ete gaan sy saam met Ewert en gou is hulle by die ingang. Daar sit van die karakters en is half bang en ongemaklik. Sy vra hulle wat makeer en hulle se ̂ daar loop ‘n wolf elke dag daar rond en hulle is bang. Gerda se ̂ sy sal wag hou en as hy kom hulle laat weet. Na sowat ‘n uur hoor sy voetstappe en ‘n gegrom. Al die goeie karakters gaan skuil in hulle huise. Die drie varkies veral is baie bang hulle gaan hulle huise verloor en Rooikappie huil want haar ouma is alreeds opgee ̈et. Stadig beweeg Gerda na die ingang en loer uit. Voor haar is ‘n groot grys wolf. Maar hy lyk bekend. Opgewonde skree Gerda vir hom en roep hom op sy naam. Enrico die wolf draai vinnig om en kyk na Gerda. Hy hardloop na haar en omhels haar. Hy is so bly om haar te sien en hy het so verlang na haar. Ewert die eendjie spring op sy rug en lag hardop. Hulle altwee vra hom of hy nou ten volle genees is, en die wolf antwoord ja met ‘n laggende stem. Nie een van die karakters waag dit om uit te kom nie, want hulle ken wolwe en weet hoe wreed hulle kan wees. Gerda bring hom in en verduidelik dat hy ‘n goeie wolf is wat niemand sal seer maak nie. Een vir een kom hulle uit die huis uit en beweeg nader aan die wolf. Nou wil almal weet waar Gerda hom ontmoet het en vriende gemaak het. Gerda vertel hulle van die Jakkies en die geveg en ook van die feetjie wat vir haar gese ̂ het die wolf sal lewe. Sy se ̂ Enrico het haar lewe gered en sy het hom versorg. Verbasend wil die karakters weet of wolwe en goeie karakters kan saam leef. “Ja hulle kan, maar nie almal nie. Daar is tog wolwe en Jakkalse wat net wil vernietig en seermaak, maar ek is ‘n vriend van die mens en die karakters”’ antwoord die wolf. Almal was verlig om nou te weet die wolf wat elke dag so soekend rond geloop het, is ‘n goeie wolf.
Op daardie oomblik kom Aspoestertjie en Sneeuweidjie uit hulle huisies, Gerda is so oorbluf om hulle te sien dat sy geen woord kan uit kry nie. Hulle se ̂ vir Gerda dat sy het so goeie dade gedoen in feetjie land en almal is bly dat daar nie net slegte verhale is nie. Almal het saam gee ̈et , gedans en gesels tot laat in die agtermiddag. Wolf het saam met Gerda en Ewert gestap tot naby haar huis en totsiens gese ̂. Hy sal haar nooit vergeet nie en eendag as sy weer kom sal hy vir haar wag. Gerda het daardie aand so rustig geslaap en sy was so bly almal was Gelukkig, maar sy het weer nie gedroom nie. Vroeg die volgende dag besluit haar Ma en Pa om dorp toe te gaan. Gerda wou bitter graag saam gaan want sy was lanklaas op die dorp. Hulle ry met die bakkie en Gerda sit agter met haar boetie Jan. By die dorp gaan hulle eers by die meule aan om ‘n sak sout vir die beeste te koop en ook ‘n paar sakke voer vir die skape. Dit is ‘n warm dag en Ma koop vir hulle roomys. Nadat hulle al die inkopies gedoen het spring Gerda en haar boetie weer agter op die bakkie en hulle ry terug plaas toe. Naby die plaas hoor hulle iemand sug hard en kreun en steun. Gerda weet nie wat dit kan wees nie en sy kyk onder die seil. Verskrik sien sy ‘n klein seuntjie in die bakkie en hy le ̂ half onder die sak voer. “Wat maak jy hier in die bakkie en waar is jou ouers?” vra Gerda vir die seun. Hy kan nie antwoord nie want hy is te bang om iets te se ̂. Al wat hy uitkry is dat hy nie wil gaan nie. Gerda kan die vrees in sy oe ̈ sien en weet daar is iets verkeerd. Sy besluit om stil te bly totdat hulle by die plaas kom. Daar sal haar oom hom help, want hy verstaan die seun se volk se taal. By die plaas klim sy af en tel haar boetie af. Sy hardloop na die huis en roep haar oom. Die vreemde seuntjie spring van die bakkie af en gaan kruip weg in die waenhuis. Almal volg hom en Gerda sien hom onder die mielies le ̂ wat nog gemaal moet word. Oom Koos haal hom uit en hy besef dadelik dat daar groot fout is. Die kind se gesig is geswel en hy is die ene bewerasie. Saggies praat oom Koos met hom in sy taal. Die seun ontspan en beweeg nader aan oom Koos. Hy antwoord in